Her uddrag fra et interviewet med Greenaway i forbindelse med filmen:
What I'm looking for now is a present tense cinema: I can make a film
on a Monday I could remake it for Tuesday, re-remake it for Wednesday;
you could never do that with celluloid cinema. It's going to be absolute
horror for distributors but they're all disappearing anyway.
It's very difficult to understand but I'm looking for a nonnarrative,
multiscreen, present-tense cinema. Narrative is an artifact created by
us, it does not exist at all in nature, it is a construct made by us and
I wonder whether we need the narrative anymore. I'm trained as a
painter and the very best paintings are nonnarrative, why can't we make
nonnarrative films?
The big revolution of the 20th century was to get rid of harmony from
music with Schoenberg. People like Beethoven could never imagine we
could get rid of harmony but we did. Then in imagistic terms that
revolution was figuration -- we got rid of figuration in painting and
harmony in music and now we have to get rid of narrative in cinema.
How we're going to do that I do not know but the pursuit is on and it's very valuable to ask the questions.
Hovedrollen i den nye film som 1500-tals-kobbertrykkeren Hendrik Goltzius spilles herligt skabagtigt af den hollandske digter Ramsey Nasr:
- og her er et digt af Ramsey (og her nogle flere), først på engelsk:
every tear a minus
the flowers used to know exactly
when and where young germans
with deeply wounded hearts
would appear in the bushes
pistils and all they homed in on them
by evening one heard
the sobbing crocuses and narcissi
even above the sound of the german
who’d come so far he was now trying
to dissuade some i’ll end it all bluebell
consolation was a way of life back then
the nighting-gull dropped by later too
no secrets in the woods those days
heavy hearts just pissed it off
it pealed those cheerful tones
sick bush turned gleaming thicket
a constant switching on and off
flashing blackberries and raspberries
the bush with the german
was now an enticing mini universe
come come cosmos
the stars stayed put
so far away so vast and all
but eight minutes later it came
full-blast from space
red-hot chunks of solace
and every day the same
nowadays you hawk your reject heart
door to door and no one’s buying
germans are suddenly suspect
in this grey cankered city
for love freddy wonderlick
had already diluted imagery
but now he knew for sure
every tear is a minus
when and where young germans
with deeply wounded hearts
would appear in the bushes
pistils and all they homed in on them
by evening one heard
the sobbing crocuses and narcissi
even above the sound of the german
who’d come so far he was now trying
to dissuade some i’ll end it all bluebell
consolation was a way of life back then
the nighting-gull dropped by later too
no secrets in the woods those days
heavy hearts just pissed it off
it pealed those cheerful tones
sick bush turned gleaming thicket
a constant switching on and off
flashing blackberries and raspberries
the bush with the german
was now an enticing mini universe
come come cosmos
the stars stayed put
so far away so vast and all
but eight minutes later it came
full-blast from space
red-hot chunks of solace
and every day the same
nowadays you hawk your reject heart
door to door and no one’s buying
germans are suddenly suspect
in this grey cankered city
for love freddy wonderlick
had already diluted imagery
but now he knew for sure
every tear is a minus
- og på hollandsk:
elke traan is een minpunt
vroeger wisten de bloemen exact
waar en wanneer duitse jongemannen
met diep verwond hart
zich lieten zien in ’t struikgewas
met stamper en al gingen ze erop af
tegen de avond hoorde men
het snikken van krokussen narcissen
nog boven de duitser uitstijgen
ja zat hij warempel zelf
op het manische klokje ik maak er een eind aan in te praten
er werd met troost geklaverjast in die dagen
’s nachts kwam ook de nachtigal langs
die via via een en ander had vernomen
pesthekel aan treurigheid
liet hij vrolijke tonen schallen
kranke struik werd gloeiend struweel
een en al aan en uit
flakkerende bramen en frambozen
de struik met de duitser
lonkte nu als een plaatselijk heelal
kom kom kosmos
de sterren bleven waar ze waren
wat een afstand ook immens
maar na acht minuten kwam het
keihard uit de ruimte
loeihete brokken troost
en dat elke dag
tegenwoordig ga je met afgekeurd hart
van deur tot deur en iedereen heeft al
duitsers zijn ineens verdacht
in deze grauwverkankerde stad
frederik wonderlik had al uit liefde
menige beeldspraak verdund
vanaf heden wist hij zeker
elke traan is een minpunt
waar en wanneer duitse jongemannen
met diep verwond hart
zich lieten zien in ’t struikgewas
met stamper en al gingen ze erop af
tegen de avond hoorde men
het snikken van krokussen narcissen
nog boven de duitser uitstijgen
ja zat hij warempel zelf
op het manische klokje ik maak er een eind aan in te praten
er werd met troost geklaverjast in die dagen
’s nachts kwam ook de nachtigal langs
die via via een en ander had vernomen
pesthekel aan treurigheid
liet hij vrolijke tonen schallen
kranke struik werd gloeiend struweel
een en al aan en uit
flakkerende bramen en frambozen
de struik met de duitser
lonkte nu als een plaatselijk heelal
kom kom kosmos
de sterren bleven waar ze waren
wat een afstand ook immens
maar na acht minuten kwam het
keihard uit de ruimte
loeihete brokken troost
en dat elke dag
tegenwoordig ga je met afgekeurd hart
van deur tot deur en iedereen heeft al
duitsers zijn ineens verdacht
in deze grauwverkankerde stad
frederik wonderlik had al uit liefde
menige beeldspraak verdund
vanaf heden wist hij zeker
elke traan is een minpunt
Ingen kommentarer:
Send en kommentar